Toż to niemal supergrupa! Wystarczy spojrzeć na nazwiska i muzyczną przeszłość członków zespołu – założyciel i szef Nightrage, Marios Iliopoulos, wcześniej współtworzył greckich klasyków death metalu, czyli Exhumation. Drugi gitarzysta, Gus G. znany jest z Dream Evil, Firewind i Mystic Prophecy. Wokalista Tomas Lindberg to z kolei eks-gardłowy At The Gates, a teraz porykujący w The Great Deceiver oraz Lock Up. To tego jeszcze wokalnie udziela się Tom Englund z Evergrey śpiewając czyste, melodyjne partie. I na koniec perkusista, którym jest Per Jensen z samego The Haunted! No, trzeba przyznać, że taki skład nie mógł spieprzyć debiutanckiej płyty. A jednak jest tu coś, co nie pozwala mi wystawić albumowi wyższej oceny.
Jeśli mianowicie pokusić się o określenie Sweet Vengeance w kilku słowach, byłoby to: szwedzki death metal. Albo: melodyjny szwedzki death metal. I jeszcze inaczej: typowy szwedzki melodyjny death metal. Właśnie, typowy… Od pierwszych bowiem dźwięków nie mogę oprzeć się wrażeniu, że gdzieś to już słyszałem. Porównanie nasunęło się samo: In Flames z okresu Colony i Claymana. Otrzymujemy zatem 11 pełnych energii i siły tracków, z których każdy jest mocny, każdy wbija w ziemię potężnym brzmieniem, żaden nie odpuszcza (wyjątek: końcówka Gloomy Daydreams, początek Circle Of Pain oraz zamykająca album miniatura The Howls Of The Wolves). Wokalnie nie ma zaskoczeń. Lindberg śpiewa co prawda nieco bardziej krzykliwie niż w At The Gates, lecz nie wykracza poza death metalową normę. Fajnym urozmaiceniem są melodyjne, śpiewane czystym głosem partie Toma Englunda (np. w Hero lub Ethereal). Mogą się podobać jazdy na dwie gitary – trochę jak Iron Maiden… – w mistrzowskim wykonaniu (świetnie brzmią w Macabre Apparition czy Elusive Emotion). Najszybciej zapadają w pamięć te bardziej melodyjne numery, z wyeksponowanym refrenem – szczególnie The Glow Of The Setting Sun bądź też wspomniany Circle Of Pain.
Jest zatem do przodu, solidnie i naprawdę ciężko. Czego się więc czepiać? Otóż tego, że przydałoby się jeszcze nieco oryginalności… Ale i tak Sweet Vengeance to bardzo fajna robota, na poziomie. Szkoda tylko, że nie wykraczająca poza pewne schematy.
ocena: 6.9/10
Przeczytaj jeszcze
COMPULSIVE + CRY OF THE NILE „The Voiceless Symphony”
MISANTHROPIC RAGE „Gates No Longer Shut”
EXHORDER „Defectum Omnium”
CORTEGE „Vandari”
SAMAEL „Passage – Live”
LA MER „Tetrahedra”
ABSQUE COR „Na zawsze cieniem…”
WAYFARER „American Gothic”
REBAELLIUN „Under the Sign of Rebellion”
WILCZYCA „Magija”
RAVENOIR „Cultus Inferi”
THY CATAFALQUE „Alföld”
HYPNOS „Deathbirth”
SEPULCRUM „Lamentation of Immolated Souls”
KINGDOM „Abusive Worship In The Chamber Of Shame”
FURIA GNIEW „Wstyd”
MROME „Leech Ghetto”
SZNUR „Ludzina”
TÚRIN TURAMBAR „RABARBATTOIR czyli CUDOWNE ROZMNOŻENIE SMOŁY”
PUKEWRAITH „Banquet of Scum”
HELL’S CORONATION „Transgression of a Necromantical Darkness”
EUTANOR „Assembling Tomorrow”
NUNSLAUGHTER „Hells Unholy Fire”
MROME „Noetic Collision On The Roof Of Hell”
WILCZYCA „Magija”
MOLEKH „Ritus”
CTHULHUSS „Oblteration Of Soul”
DOOMSTER REICH „Blessed Beyond Morality”
UKĆ „Coming Out”
