JOE STUMP „Virtuostic Vendetta”

Muzyka: Neoclassical Shred
Strona internetowa: www.joestump.com
Kraj: USA
Czas: 65:58
Dobre utwory: The Dance of Kashani, The Witching Hour

Z bólem się zabieram do pisania tej recenzji. Nie dlatego, że z płytą coś jest nie tak – nie jest ani tragicznie słaba, ani wybitnie dobra. Takie bowiem recenzje pisze się jednym ruchem dłoni, można je albo równo zjechać, albo wychwalać pod niebiosa używając coraz wymyślniejszych epitetów. Najgorzej się pisze o płytach właśnie takich – nijakich.

Nie mogę tej płyty zjechać, bo Stump i spółka włożyli w nią masę serca, umiejętności i siły, co słychać od pierwszych dźwięków. Nie mogę się także nad płytą podniecać. Dlaczego? Ponieważ styl muzyki, jaki prezentuje ten jegomość zatrzymał się w miejscu jakieś 15 lat temu. Co prawda nie jest to konkretnie jego wina, bądź tej konkretnej płyty. Tak się stało – gatunek umarł i zaczął się samopowielać, jak wirus w C:WindowsSystem32. Każda nowa płyta z gatunku neoclassical shred ma tą samą wadę – że patenty na niej zawarte fan słyszał już na x poprzednich płytach. Ale cóż, trzeba się przyzwyczaić, przynajmniej do momentu jakiejś rewolucji.

Co do płyty – klasyka gatunku – ultraszybkie pasaże po całej długości gryfu, do tego typowy podkład ocierający się momentami o power, momentami o thrash. Większość utworów jestw średnio-szybkich tempach, gdzie sekcja rytmiczna podkreśla ohoczo szybko biegnące ósemki i szesnastki. Wyłamuje się płaczliwa ballada „The Beacon”, która wprowadza miłe urozmaicenie do galopującej płyty. Od biedy od reszty odstają także bardziej w hard rockowym klimacie „Blackmore's Boogie” i „Oldschool Throwdown”. Można się po tytułach domyślić inspiracji, oraz, wg mnie najlepszy utwór na płycie – The Dance of Kashani – pięknie nawiązujący do kultury wschodu. Bardzo udana kompozycja i na tle reszty utworów zawartych na płycie błyszczy niczym lakierki studenta ubiegającego się o pierwszą pracę. Szkoda, że reszta utwórów, a jest ich całe 12 – jest tak do siebie podobna, że słuchając płyty niezbyt uważnie można stracić rachubę, czy słuchamy nadal jednego utworu, czy to może któryś już z kolei?

Tak już niestety jest, że neoklasyczny shred pasjonuje przede wszystkim adeptów gitary, którzy >jeszcze< nic nie potrafią i granie 10 000 nut na sekundę jest wyznacznikiem wirtuozerii i kunsztu. Nie można tego odmówić Stumpowi, ani także tego, że jest obecnie w ścisłej czołówce świata, jeżeli chodzi o wirtuozów gitary, jednak uważam, że powinien nieco odświeżyć swoje podejście do muzyki, bo utonie razem z całym okrętem zwanym Neoklasycznym shredem. Ocena jest taka, jak widzicie, postanowiłem nie ciąć jej za mocno przez ten koronny argument in minus.

ocena: 7/10

Lista utworów

1. Chasing The Dragon
2. Pistol Whipped
3. The Dance of Kashani
4. Fire and Brimstone
5. The Beacon
6. Blackmore's Boogie
7. Old School Throwdown
8. Allegro #2 in A Minor
9. Trigger Happy
10. Symphonic Pandemonium
11. The Witching Hour
12. Strat Sorcery

Skład

Joe Stump – Guitars
Jay Rigney – Bass
Jay Gates – Drums