Jakoś zawsze WASP był dla mnie kapelą, która szczególnie silnie kojarzyła mi się z The Who. Jest coś w wokalu, czy może raczej w używanych przez Blackie Lawlessa słowach, coś w sposobie gry na gitarze Chrisa Holmesa, coś takiego leży w grze sekcji Steve'a Rileya i Johnnyego Roda – co moje myśli kieruje ku właśnie temu brytyjskiemu kwartetowi. Na pewnej płycie oddali nawet swój hołd Anglikom rejestrując „The Real Me” – bardzo udanie zresztą.
Nie wiem, czemu zawodowi krytycy od zawsze wieszali psy na tej rock'n'rollowej kapeli. Ale kto tam ich zrozumie? Jarają się jakimiś np. Canned Heat, które gra banały, a kompania Blackiego wyraźnie im nie w smak i służy za materiał do przytyków o coś tam. Dla mnie każda płyta WASP to odjazd, podobnie zresztą jak dla większości normalnych ludzi. Tylko tu znaleźć można niemal biseksualny, rozpaczliwy krzyk serca wokalisty, rozrywający umysł, gdy w tym czasie reszta po prostu jedzie do przodu, do przodu…
Pewne skojarzenia możecie mieć słuchając tej płyty z np. czymś takim, co kiedyś istniało – Cinderellą. To jest mniej więcej podobny rock'n'rollowy tapir na włoscach, podobne mistrzostwo świata w rock'n'rollowym blichtrze i albo się lubi takie ciężko-słodkie granie, albo nie. Ja na takiej muzyczce przez dłuższy czas się wychowywałem odstawiwszy matczyną pierś… I spijałem słowa, chłonąłem riffy… Można się zakochać w takim graniu. A poza tym ja nie znam tak naprawdę takiej drugiej kapeli na świecie, która właśnie w ten sposób uprawiałaby swoją działkę rock'n'rollowego poletka. Ileż tu jest melodii, ileż patosu, a ileż płaczu i rockowej zadry…
No właśnie przy tego typu kapelach trudno jest określić styl. Heavy'n'roll? Rock'n'metal? Bo porównajcie sobie np. takie Bon Jovi – tu łatwo jest wskazać bluesowe wpływy – w efekcie wyszła jakaś komercyjna, plastikowa kupa. A w przypadku WASP to jest takie przyciążone granie zaczerpnięte po części z Deep Purple ( w kilku momentach gitarzysta grając na flangu niemal udanie naśladuje brzmienie organów Hammonda), a po części amerykańskiej szkoły tzw. pudel metalu. W efekcie wyszło dzieło dzikie, dzikie… Jak powstało? Oddaję głos samemu Blackiem: „This is what happens when you consume massive amounts of drugs and alcohol”…
Lista utworów
The Big Welcome
Inside The Electric Circus
I Don't Need No Doctor
9.5.-N.A.S.T.Y.
Restless Gypsy
Shoot From The Hip
I'm Alive
Easy Living
Sweet Cheetah
Mantronic
King Of Sodom And Gomorrah
The Rock Rolls On
Przeczytaj jeszcze
COMPULSIVE + CRY OF THE NILE „The Voiceless Symphony”
MISANTHROPIC RAGE „Gates No Longer Shut”
EXHORDER „Defectum Omnium”
CORTEGE „Vandari”
SAMAEL „Passage – Live”
LA MER „Tetrahedra”
ABSQUE COR „Na zawsze cieniem…”
WAYFARER „American Gothic”
REBAELLIUN „Under the Sign of Rebellion”
WILCZYCA „Magija”
RAVENOIR „Cultus Inferi”
THY CATAFALQUE „Alföld”
HYPNOS „Deathbirth”
SEPULCRUM „Lamentation of Immolated Souls”
KINGDOM „Abusive Worship In The Chamber Of Shame”
FURIA GNIEW „Wstyd”
MROME „Leech Ghetto”
SZNUR „Ludzina”
TÚRIN TURAMBAR „RABARBATTOIR czyli CUDOWNE ROZMNOŻENIE SMOŁY”
PUKEWRAITH „Banquet of Scum”
HELL’S CORONATION „Transgression of a Necromantical Darkness”
EUTANOR „Assembling Tomorrow”
NUNSLAUGHTER „Hells Unholy Fire”
MROME „Noetic Collision On The Roof Of Hell”
WILCZYCA „Magija”
MOLEKH „Ritus”
CTHULHUSS „Oblteration Of Soul”
DOOMSTER REICH „Blessed Beyond Morality”
UKĆ „Coming Out”
