HETEROGENEOUS ANDEAD – Wywiad z Yusuke Kiyama (gitara) i Haruka (growling & śpiew)

Kraj Kwitnącej Wiśni fascynował mnie od dzieciństwa, podobnie jak mojego redakcyjnego kolegę, zwłaszcza sztuki walki, filozofia, religie i oczywiście muzyka tradycyjna, więc długo nie zastanawialiśmy się by zrobić wywiad z HETEROGENEOUS ANDEAD – death-metalowcami z Japonii, których muzyka jest dość osobliwa, przede wszystkim od strony wokalnej, za co odpowiedzialna jest wokalistka Haruka. A zatem zapraszamy do lektury… – Pavel

Pavel: Witamy! WormholeDeathRecords obecnie promuje Wasz debiutancki album z 2017 roku „Deus Ex Machina”. Czy już pojawia się jakieś zainteresowanie Waszą muzyką w Europie i Ameryce?

Yusuke Kiyama: Tak, udzielaliśmy wywiadów dla kogoś z USA, Hiszpanii i Argentyny. Ponadto nasze utwory były puszczane a radiach na całym świecie. Niektórzy fani komentują nas przez nasz SNS „Hej, to jest zajebiste! To jest niesamowite!”, To powoduje, że jesteśmy bardzo szczęśliwi.

Pavel: Gracie dość specyficzny ekstremalny Metal. Szybki i brutalny Thrash Death Metal z żeńskimi wokalami Haruki. O ile jej growle podtrzymują całą agresywność to już jej czysty wręcz operowy śpiew może wielu zaskoczyć. Mnie podoba się takie rozwiązanie. Skąd wziął się pomysł na wykorzystanie tak odmiennych barw wokali?

Yusuke Kiyama: Od samego początku, gdy zacząłem komponować utwory dla tego zespołu, styl ten łączy zarówno growle, jak i czysty śpiew. Pierwszym wokalistą był mężczyzna. Po jego odejściu szukałem nowego wokalisty i potem dołączyła Haruka. A ponieważ jej wykonanie łączenia wokali jest lepsze niż śpiewanie tylko klasycznie pozostaliśmy przy tym stylu.

Pavel: Ale czy podczas koncertów Haruka nie ma problemów z operowaniem obydwami wokalami? Wydawałoby się, że po frazach z growlingiem może pojawić się chrypa i czysty śpiew nie wyjdzie tak czysto.

Haruka: Właściwie większość ludzi zadaje mi takie pytanie, ale za każdym razem odpowiadam, że „bez problemu”. Po growlingu śpiewam czysto i mogę w pełni śpiewać klasycznym głosem – ponieważ odkryłam pewną wskazówkę. I oczywiście muszę trenować, aby zachować taki styl, chociaż nigdy wcześniej nie straciłem głosu.

Livius Pilavi: Czy dużo koncertujecie? Wiele ludzi przychodzi na wasze występy?

Yusuke Kiyama: Gramy raz lub dwa razy w miesiącu. Na razie publiczność jeszcze nie zapełnia dużych sal, ale nasi entuzjastyczni fani zawsze przyjeżdżają.

Pavel: Zauważyłem, że dbacie o swój image… Używacie ciekawych strojów, na przykład Takashi Onitake lubi militarny styl, z kolei Haruka zakłada mroczne suknie… Co wpływa na dobór stroju?

Yusuke Kiyama: Koncepcja kostiumów zasadniczo opiera się na pojęciu mroku lub wspaniałości, co wyróżnia się na scenie, ale jak na razie nie jest to jakoś jednoznacznie ustalone, to są tylko nasze preferencje. Na kostiumy Haruki i Yusuke ma wpływ japoński Visual-kei. A Takashi Onitake jest tak wojskowy jak widać. Z kolei Tomoyuki Nakano wykorzystuje motyw myśłiwego.

Pavel: Z kolei ruch sceniczny Haruki także jest specyficzny… Jej gesty i pozy są nieco teatralne. Czy ma to swoje korzenie w teatrze Kabuki?

Haruka: Kiedy studiowałam dołączyłam do grupy musicalowej. A jako dziecko ćwiczyłam Aikido, więc prawdopodobnie to mogło wpłynąć na mój ruch sceniczny.

Livius Pilavi: O czym traktują teksty waszych utworów? Co chcecie przekazać w nich słuchaczom?

Yusuke Kiyama: Tematem jest smutek, żal i szaleństwo. Myślę, że nie chcę emocji takich jak intensywny gniew, ale chcę pozostawić coś mocnego co wbije się głęboko w serce słuchacza.

Livius Pilavi: Jak organizujecie sobie czas na tworzenie muzyki, próby? W Japonii pracuje się przecież wiele godzin dziennie.

Yusuke Kiyama: Mniej więcej raz w tygodniu odbywamy nasze próby. To około 2 godziny jednorazowo, więc to nie za dużo.

Pavel: A czy rozważaliście możliwość wplecenia do Waszej muzyki większej dawki Japońskiego Folku? Na przykład dźwięki tradycyjnych instrumentów – Shakuhachi, Koto czy Shamisen? W zalewie konkurencji zdecydowanie podniosło by to oryginalność muzyki, a przy odpowiednich aranżacjach wcale nie straciłaby ona na agresywności.

Yusuke Kiyama: Jak na razie nie myślę by wplatać do naszej muzyki Japoński Folk. Zbyt różni się to od naszego kierunku i koncepcji, więc nie sądzę, że byłby to dobre.

Pavel: No tak, Japoński Folk jest dla mnie jako kogoś pochodzącego z innej kultury czymś ciekawym. Ale dla was może to być coś banalnego, tak jak dla mnie Polski Folk 😊

Livius Pilavi: Jakiej muzyki słuchacie, które zespoły są dla was inspiracją?

Yusuke Kiyama: Oczywiście dużo słucham metalu, ale lubię też muzykę electro i J-Pop. Slayer najbardziej na mnie działa, ale też zszokował mnie Vader z Polski!

Livius Pilavi: Jaki jest status muzyki Metalowej w Japonii? Czy taka muzyka prezentowana jest w radiu, telewizji? Czy często są organizowane festiwale muzyki Metalowej?

Yusuke Kiyama: Metal w Japonii nieco zanika. Jest radio i telewizja o metalu, ale jest tego bardzo mało. A wielki metalowy festiwal odbywa się raz w roku.

Livius Pilavi: Oglądam często japoński angielskojęzyczny telewizyjny kanał informacyjny NHK World, stąd wiem, że japońska muzyka Pop nazywana J-Melo jest bardzo popularna w całej Azji. A czy tak samo znana jest na Dalekim Wschodzie Japońska muzyka Metalowa? O ile się orientuję zespół BABY METAL odniósł międzynarodowy sukces.

Yusuke Kiyama: Zdaje się, że japońscy idole i Visual-kei są bardzo popularni w Azji i Francji. Jednak metal nie jest tak dobrze znany. O tak, BABYMETAL mają również status idoli.

Livius Pilavi: Jakie japońskie zespoły metalowe – oprócz Waszego – moglibyście polecić? Japońska scena jest bardzo słabo znana w Polsce.

Yusuke Kiyama: Jest kilka znanych i aktywnych zespołów, Loudness i Outrage, też Anthem, Galneryus czy Lovebites.

Livius Pilavi: Czy nie macie kłopotów w pracy z powodu zajmowania się agresywną muzyką? W Polsce silna i wpływowa jest religia chrześcijańska. Chrześcijanie uważają Metal za źródło zła. Zdarza się, że pod presją polskich chrześcijan odwoływane są koncerty, muzycy mają sprawy w sądach.

Yusuke Kiyama: Na szczęście w Japonii nie ma takiego problemu z powodu religii, nawet jeśli gramy metal.

Haruka: Wiem, że chrześcijanie, zwłaszcza katolicy, nie lubią metalu ze względu na zło i głośny wydźwięk, więc mogę sobie wyobrazić, że istnieją pewne problemy z graniem metalu w kraju lub obszarze, w którym mieszka wielu chrześcijan. Ale większość Japończyków nie wyznaje żadnej religii, więc nigdy nie spotkaliśmy się z takim problemem.

Pavel: Czy w Japoni można rozmawiać o własnych przekonaniach religijnych? Jesteście wyznawcami Shintō czy może Buddyzmu?

Yusuke Kiyama: W Japonii postawa wobec religii jest bardzo specyficzna. Czasami Japończycy wykonują rytuały Shinto i Buddyzmu na uroczystościach lub pogrzebach, ale w życiu codziennym nie przejmują się religią. Oczywiście są japońscy chrześcijanie, ale wiele osób nie traktuje tego bardzo poważnie.

Haruka: Właściwie ja jestem protestantką (chrześcijaninem). Chrześcijanie to tylko 1% Japończyków. Znam Chrześcijan grających w metalowych zespołach, więc muzyka i religia nie są ze sobą szczególnie powiązane. Ludzie mówią do mnie „Twój głos jest jak anioł i diabeł”. Są w opozycji, ponieważ żyjąc jako chrześcijanin, myślę, że w zespole mogę wyrazić głębiej na przykład taki smutek.

Livius Pilavi: Lubicie prozę Haruki Murakami? W Polsce jego książki są bardzo popularne. Wiele osób nawet uważa, że powinien otrzymać nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.

Yusuke Kiyama: Czytałem niektóre z jego dzieł, ale myślę, że niektórzy Japończycy to lubią, a inni nie. Lubię „A Wild Sheep Chase”. Jego pisanie zawiera dużo osobliwości, ale w tłumaczeniu na język angielski lub inne języki może to być tak nie wyrażone.

Pavel: Wielu fanów muzyki Metalowej lubi horrory. Japońskie horrory są dość popularne w Europie i w Stanach Zjednoczonych. Ta popularność zaczęła się chyba od „Ringu” („Ring”), potem doszły między innymi „Chakushin Ari” („Nieodebrane połączenie”), „Honogurai Mizu No Soko Kara” („Dark Water”). Czy polecicie jakieś dobre nowości?

Yusuke Kiyama: Ostatnio japońskie horrory osłabły, nie ma dobrych nowych filmów.

Pavel: Dziękujemy za wywiad! Na zakończenie proszę o jakieś przesłanie dla czytelników… Yusuke Kiyama: Wielkie dzięki za wywiad! Mamy nadzieję, że kiedyś uda nam się zagrać koncert w Polsce.